Kızılağaç Ağacı Tanımlama - Manzaradaki Bir Kızılağaç Ağacını Tanıma

2024 Yazar: Chloe Blomfield | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 00:01

Kızılağaç ağaçları (Alnus spp.) genellikle yeniden ağaçlandırma projelerinde ve ıslak alanlarda toprağı stabilize etmek için kullanılır, ancak bunları yerleşim alanlarında nadiren görürsünüz. Ev bahçıvanlarına hitap eden fidanlıklar onları nadiren satışa sunar, ancak onları bulduğunuz zaman, bu güzel bitkiler mükemmel gölgeli ağaçlar ve tarama çalıları oluşturur. Kızılağaçların yıl boyunca onları ilgi çekici kılan birkaç ayırt edici özelliği vardır.

Kızılağaç Ağacı Tanımlama

Kızılağacı tanımanın en kolay yolu, strobile adı verilen kendine özgü küçük meyve veren gövdesidir. Sonbaharda ortaya çıkarlar ve 1 inç (2,5 cm.) uzunluğundaki koniler gibi görünürler. Strobiles, bir sonraki bahara kadar ağaçta kalır ve içerdikleri küçük, fındık benzeri tohumlar, kuşlar ve küçük memeliler için kışlık yiyecek sağlar.

Kızılağaçtaki dişi çiçekler dalların uçlarında dik durur, erkek kedicikler ise daha uzundur ve sarkar. Kedicikler kışa kadar devam eder. Yapraklar döküldüğünde, ağaca ince bir zarafet ve güzellik katarak çıplak dalların görünümünü yumuşatırlar.

Yapraklar, kızılağaç ağacı tanımlamanın başka bir yöntemini sağlar. Yumurta şeklindeki yapraklar tırtıklı kenarlara ve belirgin damarlara sahiptir. Yaprağın ortasından merkezi bir damar geçer vebir dizi yan damar, merkezi damardan yaprak ucuna doğru açılı olarak dış kenara doğru uzanır. Yapraklar sonbaharda ağaçtan düşene kadar yeşil kalır.

Kızılağaç Ağaçları Hakkında Ek Bilgiler

Farklı kızılağaç türleri, tek gövdeli uzun ağaçları ve çalı olarak yetiştirilebilen çok daha kısa, çok gövdeli örnekleri içerir. Ağaç türleri 40 ila 80 fit (12-24 m.) boyunda büyür ve kırmızı ve beyaz kızılağaçları içerir. Bu iki ağacı yapraklarından ayırt edebilirsiniz. Kızılağaçtaki yapraklar kenarlar boyunca sıkıca sarılırken, beyaz kızılağaçtaki yapraklar daha düzdür.

Sitka ve ince yapraklı kızılağaçlar en fazla 25 fit (7,5 m.) yüksekliğe ulaşır. Büyük çalılar veya küçük ağaçlar olarak yetiştirilebilirler. Her ikisinin de köklerinden çıkan birden fazla gövdesi vardır ve onları yapraklarından ayırt edebilirsiniz. Sitkaların yaprakların kenarlarında çok ince tırtıklar bulunurken, ince yapraklı kızılağaçların dişleri kalındır.

Kızılağaç ağaçları, fasulye ve bezelye gibi baklagillerin yaptığı gibi havadan nitrojeni çekip kullanabilir. Azotlu gübreye ihtiyaç duymadıkları için düzenli olarak bakımı yapılmayan alanlar için idealdirler. Kızılağaçlar ıslak alanlar için çok uygundur, ancak hayatta kalmaları için bol miktarda nem gerekli değildir ve ara sıra hafif ila orta derecede kuraklık yaşayan alanlarda da gelişebilirler.