Yeşil Başparmak Bahçeciliği - Yeşil Başparmak Efsanesini Ortadan Kaldırmak

2024 Yazar: Chloe Blomfield | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 00:01

Bahçe mi? düşüncesi aklımdan bile geçmemişti. Nereden başlayacağıma dair hiçbir fikrim yoktu; ne de olsa yeşil bir başparmakla ya da başka bir şeyle doğmanız gerekmiyor mu? Heck, bir houseplant'ı bir haftadan fazla canlı tutabilirsem kendimi kutsanmış sayıyordum. Tabii ki, o zamanlar bahçıvanlık hediyesinin doğum lekesi veya perdeli ayak parmakları gibi doğuştan gelen bir şey olmadığını bilmiyordum. Peki, yeşil başparmak bir efsane mi? Öğrenmek için okumaya devam edin.

Yeşil Başparmak Efsanesi

Yeşil başparmak bahçeciliği tam da bu – en azından benim gördüğüm kadarıyla bir efsane. Bitki yetiştirmeye gelince, doğuştan gelen yetenekler, bahçecilik için ilahi bir armağan ve yeşil parmak yoktur. Herkes bir bitkiyi toprağa yapıştırabilir ve doğru koşullarla büyümesini sağlayabilir. Aslında, ben de dahil olmak üzere, sözde tüm bahçıvanlar, talimatları okuma ve takip etme yeteneğinden biraz daha fazlasına sahiptir veya en azından, nasıl deneyeceğimizi biliyoruz. Bahçecilik, hayattaki pek çok şey gibi, yalnızca gelişmiş bir beceridir; ve bahçecilik hakkında bildiğim neredeyse her şeyi kendi kendime öğrettim. Bitki yetiştirmek ve bunda başarılı olmak benim için sadece deneme yanılma deneyimiyle ortaya çıktı, bazen her şeyden daha fazla hata.

Çocukken heyecanlanırdımdedemi ziyaret etmek için yaptığımız geziler hakkında. En çok hatırladığım, büyükbabamın baharda sulu, toplanmaya hazır çileklerle dolu veranda bahçesiydi. O zamanlar, başka birinin tatlı meyveleri büyükbabamın yaptığı gibi yetiştirebileceğini düşünmemiştim. Hemen her şeyi büyütebilirdi. Asmadaki enfes lokmalardan birkaçını kaptıktan sonra, kıymetli zulamla oturup birer birer ağzıma atar, bir gün kendimi dedeminki gibi bir bahçeyle hayal ederdim.

Tabii ki bu beklediğim gibi olmadı. Genç yaşta evlendim ve kısa sürede anne olarak işimle meşgul oldum. Yıllar geçti ve çok geçmeden kendimi başka bir şeyin özlemini çekerken buldum; ve hiç beklenmedik bir şekilde geldi. Bir arkadaşım, fidanlığına yardım etmek isteyip istemediğimi sordu. Ekstra bir teşvik olarak, bazı bitkileri kendi bahçeme koymak için tutacaktım. Bir bahçe? Bu oldukça büyük bir girişim olurdu; Nereden başlayacağımdan emin değildim ama kabul ettim.

Yeşil Başparmak Bahçıvanları Olmak

Bahçıvanlık için bir hediye kolay gelmez. Yeşil başparmak bahçe fikri efsanesini şu şekilde çürüttüm:

Olabildiğince çok bahçe kitabı okumaya başladım. Tasarımlarımı planladım ve denedim. En iyi koşullarda bile, en büyük bahçıvan başarısız olabilir ve felakete yenik düşmüş gibiydim. Bu bahçe felaketlerinin bahçecilik sürecinin doğal bir parçası olduğunu anlamam biraz zaman aldı. Ne kadar çok öğrenirsen, o kadar çok şey öğreneceksin ve ben sadece çiçek seçmenin zor yolunu öğrendim.çünkü güzeller her zaman zahmete değmez. Bunun yerine, bahçenize ve bölgenize uygun bitkileri seçmeye çalışmalısınız. Ayrıca bakımı kolay bitkiler kullanarak başlamalısınız.

Fidanlıkta ne kadar çok çalışırsam, bahçecilik hakkında o kadar çok şey öğrendim. Eve ne kadar çok çiçek götürürsem, o kadar çok yatak yarattım. Ben farkına varmadan, o küçük yatak kendini neredeyse yirmiye dönüştürmüştü, hepsi farklı temalarla. Tıpkı büyükbabam gibi iyi olduğum bir şey bulmuştum. Becerimi geliştiriyordum ve kısa sürede gerçek bir bahçe bağımlısı oldum. Yazın sıcak, nemli günlerinde otları ayıklarken, sularken ve hasat ederken tırnaklarımın altında kumlu kir ve kaşlarımın üstünde boncuk boncuklarla oynayan bir çocuktum.

Yani, işte karşınızda. Başarılı bahçecilik herkes tarafından başarılabilir. Bahçecilik deneyle ilgilidir. Gerçekten doğru ya da yanlış yoktur. Gittikçe öğreniyorsun ve senin için neyin işe yaradığını buluyorsun. Bahçe işleri için yeşil başparmak veya özel bir hediye gerekmez. Başarı, bahçenin ne kadar büyük olduğu veya bitkilerin ne kadar egzotik olduğu ile ölçülmez. Bahçe size ve başkalarına neşe veriyorsa veya içinde güzel bir hatıra varsa, o zaman göreviniz tamamlanmıştır.

Yıllar önce, bir ev bitkisini canlı tutamazdım, ancak yalnızca birkaç yıllık denemeden sonra kendi çileklerimi yetiştirme görevini üstlendim. Baharın gelmesini sabırla beklerken, çocukluğumda yaşadığım heyecanın aynısını hissettim. Çilek tarlama doğru yürürken bir dut kaptım ve ağzıma attım. Mmm, tadı tıpkıBüyükbabamın.”